Maar dit alles is in de toekomst; het is een toekomst … die is begonnen, maar die enige tijd zal vergen om integraal te worden gerealiseerd. Ondertussen zitten we in een heel bijzondere situatie, heel bijzonder, zonder precedent. We zijn nu getuige van de geboorte van een nieuwe wereld; het is erg jong, erg zwak – niet in essentie maar in zijn uiterlijke vorm – nog niet erkend, zelfs niet gevoeld, ontkend door de meerderheid. Maar het is hier. Het is hier, en het doet zijn best om te groeien, absoluut zeker van het resultaat. Maar de weg ernaartoe is een volledig nieuwe weg die nog nooit eerder is bewandeld – niemand is daarheen gegaan, niemand heeft dat gedaan! Het is een begin, een universeel begin. Het is dus een absoluut onverwacht en onvoorspelbaar avontuur.
Er zijn mensen die van avontuur houden. Hen roep ik op en ik vertel ze dit: “Ik nodig je uit voor het grote avontuur.”
– De Moeder –
De Moeder, die samen met Sri Aurobindo de basis legde voor de Integrale Yoga, leefde van 1878 – 1973. De nieuwe tijd die door haar werd aangekondigd is de tijd waarin wij nu leven. Wij zijn getuige van deze nieuwe tijd.
Als docent yogafilosofie en innerlijke ontwikkeling heb ik het voorrecht met veel mensen in aanraking te komen. En ik ervaar de nieuwe tijd iedere dag.
Ik ontmoet mensen die prachtige inzichten hebben zonder te weten wat het is. Mensen die yoga toepassen in het leven en zulke vorderingen maken, hun verdriet en onbegrip zien veranderen in begrip, inzicht en vreugde.
De deuren naar ons innerlijk bewustzijn worden geopend.
Hoe? Door het in de praktijk brengen van de stilte van het denken, het beheersen van de emoties en verlangens, het mediteren, het wachten, het oefenen, oefenen en nog eens oefenen openen de deuren.
Sri Aurobindo en De Moeder spraken over de komst van een nieuw bewustzijn en noemden dit het waarheidsbewustzijn.
Als we naar onze tijd kijken, dan zien we dit waarheidsbewustzijn aan het werk. Het werkt als een licht en dit licht laat ons dingen zien. Nieuwe mogelijkheden, ongekende werelden, maar ook de talloze mistanden en grote ongelijkheid die er op aarde nog steeds is. Hierdoor zou het kunnen lijken alsof het op aarde steeds slechter wordt in plaats van beter.
Maar is het niet zo dat je zelf ook, voordat je iets aan of in jezelf kunt veranderen, eerst goed moet zien en ervaren wat er veranderd dient te worden? Je loopt net zo lang tegen dezelfde zg. fouten aan tot je gaat zien, ervaren, beseffen dat je jezelf aan het beperken bent en als je dat eenmaal ziet kun je beginnen er iets aan te veranderen.
Als dat in het klein zo gaat, zal het dan in het groot niet ook zo gaan?
Als dit voor jezelf opgaat, zou het dan ook niet opgaan voor de aarde?
Vaak hoor ik mensen zeggen dat ze door hun grootste moeilijkheden, hun diepste dalen, een ander zichzelf gaan ontdekken. Het lijkt erg cliché, maar voor mijn oren is het elke keer weer mooi als iemand zegt: als ik deze burn-out niet had gekregen had ik hier geen opleiding gevolgd, of: als ik niet zo diep had gezeten had ik geen zoektocht ondernomen die me naar yoga heeft geleid.
Want yoga gaat over de bewuste ontdekking van jezelf.
Het huidige menselijk denkvermogen houdt zich voortdurend bezig met tegenstellingen. Als iets niet goed is, dan is het slecht. Als iets niet eerlijk is dan is het oneerlijk. En deze tegenstellingen zijn volkomen wáár in het menselijk denkvermogen.
Maar wanneer iemand gevoeliger wordt, geestelijker, dan lijken tegenstellingen hun waarheid te verliezen. Zij worden schakeringen van iets, in plaats van harde feiten.
Zelf heb ik vaak mogen ervaren dat iets dat ik heel goed bedoelde helemaal verkeerd uitpakte, het was “bedacht”, het was beredeneerd, het was misschien juist vanuit moreel standpunt gezien, maar ja, een standpunt is een standpunt.
Opvattingen, oordelen, ze lijken steeds meer tekort te schieten. Op ieder moment vanuit het geestelijke bewustzijn antwoord geven op de situatie van dit moment blijkt veel beter te werken.
We zijn zo gewend te vechten voor ons bestaan, te werken voor resultaat, dat het voor de Westerse mens heel moeilijk lijkt om te beseffen dat Dat waar hij naar zoekt er al volledig is. Dat we eerder mogen ontleren. Dat we mogen zoeken in onszelf in plaats van buiten onszelf. Dat we af en toe iemand ontmoeten die ons aanmoedigt met open ogen de confrontatie aan te gaan en dat we een mooier onszelf mogen ontdekken dan we ooit hadden durven dromen.
Dat we soms iets gewoon nog niet helemaal goed zien, onbewust zijn, of maar gedeeltelijk bewust, in ons oppervlakte bewustzijn leven in plaats van in de diepten van ons wezen en van daaruit het leven aangaan, dat is een onvermijdelijk bijverschijnsel.
Misschien dient ons leven wel voor iets anders dan geld verdienen, verlangens vervullen, reizen, trouwen, kinderen krijgen, werken, en dood gaan. Deze dingen horen natuurlijk bij het leven, maar er is nog iets anders, er is een grotere vervulling, een groter leven, een universeler leven, een vollediger leven; er is meer.
Ook yoga evolueert. Het klinkt logisch, maar in de tijd van Sri Aurobindo waren de klassieke yogavormen zo ongeveer heilig verklaard en werden gezien als een soort absolute waarheid waar niet aan getornd mocht worden. Sri Aurobindo deed dat wel. Allereerst bestudeerde hij ze zorgvuldig. En daarna verenigde hij ze in zijn Integrale Yoga. Een yoga zonder vaste regels, geen dogma’s, maar de vrijheid van ieder mens om zijn eigen yogaweg te gaan.
Daarna deed hij een ontdekking die nog niet eerder gedaan was, hij zag de mogelijkheid om een weg te openen die tot dan toe geblokkeerd was. De weg naar boven, naar het hogere bewustzijn was al vrijgemaakt door de yogi’s van weleer, maar dit hogere bewustzijn meenemen naar het aardse leven om het leven op aarde hierdoor te veranderen, dat is precies van Sri Aurobindo en De Moeder hebben gedaan.
Zij waren de pioniers voor een ‘Life Divine’ op aarde.
Het is een feit dat als iets eenmaal gedaan is door iemand op aarde, de weg gebaand is voor anderen om in hun voetsporen te treden.
We leven nu in de tijd erna.
De weg is gebaand, de veranderingen worden steeds zichtbaarder.
Yoga is voor steeds meer mensen toegankelijk.
Er worden bijzondere zielen geboren.
Systemen en dogma’s worden langzamerhand onderuit gehaald.
Onze mentale wetten, morele wetten, ze lijken niet meer te voldoen.
We leven in een tijd van grote verandering. Ons vermogen om mee te bewegen met deze veranderingen zou wel eens het primaire vermogen kunnen worden van de toekomstige mens. Het vermogen om waarheid te dienen zelfs als het ten koste gaat van eigen voordeel of een vitaal genoegen. Om gelijkheid te erkennen als primair recht en essentiële waarheid en daaruit voortkomend de vrijheid die iedere ziel innerlijk al ervaart ook in het uiterlijke leven te ervaren. En tenslotte om dat uiterlijke leven te veranderen in die schoonheid, die liefde, die vreugde, die kracht, dat bewustzijn, die vrede, die vrijheid, die eeuwigheid, die iedere ziel van nature toebehoort.
Lopamudra
