Ze is geboren en getogen in Zeeland. Maar haar roots liggen vooral op de planeet aarde.
Ze reist de hele wereld af, maar vooral sinds ze de yoga heeft gevonden is  Dalilah Abdoun overal thuis

Op maandag 17 februari neem ik de trein naar Goes, bestemming: Stalstraat 23a, een monumentaal  pand waarvan  Dalilah op 15 augustus 2018 de sleutel in ontvangst mocht nemen en waar ze haar yogastudio van heeft gemaakt. Het pand is prachtig gerenoveerd en heeft een houten balken plafond, veel goudtinten en er hangen portretten van grote Yogi’s.
Dalilah stelde voor om voorafgaand aan het interview een les mee te doen, dus zo gezegd zo gedaan.
Het eerste half uur van de les onderga ik met een lichte verbazing omdat de docente haar ogen gesloten houdt. Als ik zie dat een dame naast me wat moeite heeft met een houding ben ik bijna geneigd om haar te helpen. Maar dan opent Dalilah haar ogen en geeft instructies. Aha, deze dame ziet dus met haar ogen dicht. Mijn interesse is gewekt.
Een interview door Soerya

Ik weet eigenlijk niet zoveel van je, dat maakt een interview juist wel leuk. Ik heb ook niets voorbereid dus we zien wel waar het naartoe gaat.

Een beetje zoals ik mijn lessen geef, dus. Ik bereid ze niet voor. Als ik me moet houden aan een vast vooraf bepaald schema, daar kan ik niks mee. Ik moet mezelf af kunnen stemmen en dat kan ik niet als alles al vast ligt. Ik focus altijd op de kracht van boven. Als ik dat niet ervaar kan ik ook niet functioneren. Dan weet ik niet meer wat ik zeg en raak ik in de war.
Als je vanuit die bron lesgeeft, dan voelen de mensen dat, dan is het altijd goed.

Laten we eens beginnen bij jouw achternaam Abdoun. Ik vroeg me af wat de herkomst is.

De naam Abdoun komt oorspronkelijk hoogstwaarschijnlijk uit Jordanië. De coverfoto is ook daar gemaakt. Ik was er eind vorig jaar samen met mijn zus want zij wilde heel graag naar Abdoun, een wijk in Amman. Deze wijk stamt uit de Romeinse tijd maar daar is nu helaas niet meer veel van te zien.
Ik heb een Algerijnse vader en ik had een Zeeuwse moeder. Ze hebben elkaar eind jaren 50 van de vorige eeuw in Zuid-Frankrijk ontmoet. Mijn moeder was er met vakantie en mijn vader werkte en woonde daar. Hij was gevlucht uit Algerije tijdens de onafhankelijkheidstrijd. Na een paar jaar zijn ze getrouwd in Rotterdam waar mijn moeder werkte, verhuisd naar Cannes en ze hebben zich in 1960 definitief in Kortgene gevestigd.

Heb jij iets van de Algerijnse cultuur mee gekregen?

Niet heel erg veel. We aten vroeger Couscous op zondag en vanwege de oorlog konden we er ook niet heel makkelijk naartoe. Mijn zussen en ik zijn volledig Nederlands, Zeeuws en vrij opgevoed. Als klein kind sprak ik een beetje Arabisch terwijl niemand wist hoe ik daaraan kwam. Het zal wel een beetje in mijn DNA zitten.
Een paar jaar geleden was ik in Iran. Wat een prachtig land is dat! Ik voelde mij er gelijk thuis. Daar is de Oosterse trilling nog duidelijk voelbaar in alles. Bij Iran denken mensen meestal aan ellende en onderdrukking, wij zien alleen maar wat het journaal ons laat zien. Maar ik heb het tegenovergestelde mogen ervaren. Een trots volk met respect voor elkaar. En extremen zijn er overal maar wat ik zo mooi vond was dat het Soefisme verweven is met de Islam en dat er nog opvallend veel aanhangers zijn voor het Zoroastrisme – een van de oudste levende religieuze tradities ter wereld, en dat dit volledig werd geaccepteerd.

Reizen is ook belangrijk voor jou, hè.

Door te reizen verleg je je grenzen. Het opent perspectieven en brengt je in contact met andere culturen.
En dan kom je thuis en denk je: wat hebben we het toch goed.
Als je thuis bent en een mooi boek leest kun je ook op reis gaan, maar het is toch anders dan ergens in India op een markt zitten en alleen maar kijken en ruiken. Dat is vaak intenser….  Soms is dat een feest van herkenning, uit het ver verleden misschien? Toen ik voor het eerst een tempel in India binnenging raakte mij dit heel diep in mijn ziel. Alles is energie en heeft een trilling. Soms resoneert het zo sterk dat je het jezelf afvraagt, wat is hier aan de hand? Reizen is je horizon verbreden en je aanpassen aan de omgeving.
Maar je hoeft niet altijd ver weg te gaan, je kunt het ook dichtbij ervaren.

Je voelt je thuis in Perzië, maar voel je dat ook in Afrika?

Ook!!! Afrika is fantastisch. Als je in Afrika het vliegtuig uitstapt en je hebt zo’n vliegtuig zonder slurf, dan ruik je als eerste houtvuurtjes, de hitte van de dag.
Reizen is voor mij niet een 5-sterrenhotel ergens aan zee. Reizen is dat je in een dorpje aankomt en je weet niet waar je moet slapen en iemand regelt gewoon een slaapplek op het dak bij iemand. En dan word je midden in de nacht wakker en dan zie je de sterren en je denkt: het is goed, ik draai me nog een keer om. ’s Ochtends als je wakker wordt hoor je geluiden die je niet kent. En je vindt iets nieuws achter een berg. Het is avontuurlijk.

Ben je ook in Auroville geweest?

Ik heb India nu een paar keer bezocht maar Auroville staat nog op mijn lijstje.
Ram (Ramchandra) heeft gevraagd of we daar een keer met hem naartoe willen. Hij gaat altijd met de Kerst maar dan zijn de tickets zo duur en ik wil met het hele gezin gaan.
Misschien volgend jaar. Ram wil ons dan rondleiden, hij kent er de weg omdat hij er heel lang gewoond heeft en ieder jaar even terug gaat.

Ramchandra heb je ontmoet tijdens je reis naar Nepal in 2018. Sindsdien komt hij iedere zomer naar Nederland om lessen en lezingen te geven en geld in te zamelen voor zijn Ashrams in Nepal. Hij verblijft dan in jouw huis. Hoe ervaar jij dat?

Hij is zo makkelijk in de omgang. Daar ben je zo snel eigen mee. Ik heb hem nu een paar keer intensief mee gemaakt, maar ik heb nog nooit een seconde gehad dat ik dacht, nu wil ik eventjes op mezelf zijn.
Hij heeft goede vibes rond zich.
Hij doet alles op z’n tijd. Het ene moment zat hij in de kamer met Toine voetbal te kijken en tot onze verbazing bleek hij er veel verstand van te hebben. Een ander moment liep hij mantra’s te zingen door het huis. Hoe heerlijk was dat ’s ochtends: een huis dat gevuld wordt met mantra’s.
En na het zingen zei hij: ik ga nu even wat eten en dan daarna de tuin in. Ging hij de tuin snoeien. Was hij klaar met zijn Karma Yoga, dan ging hij rusten, mediteren. Hij ging gewoon zijn gang en was totaal niet tot last.

Hoe ben jij met yoga in aanraking gekomen?

Als kind kon ik al mensen “lezen”, ik voelde en zag veel waar anderen aan voorbij gingen. Mijn moeder wist er geen raad mee en zei dan: ‘Dit is zo gek, je kunt er maar beter niet over praten.’
Na de middelbare school ben ik bij een Rabobank gaan werken. Huisje boompje beestje. Ik heb er 2 jaar gewerkt en toen ben ik vastgelopen. Ik dacht: dit moet anders. Ik vroeg mezelf af: wat zou ik graag willen doen? Toen ben ik natuurgeneeskunde gaan studeren in Bloemendaal. Als onderdeel van de opleiding kreeg ik daar yoga.
Ik vond de yoga meteen heel fijn, maar begreep nog niet waarom ik het zo fijn vond. Ik wist wel dat ik er meer van wilde. Nu weet ik dat het me ging om de stilte die ik ervoer bij yoga.

Hoe ging dat dan? Want je was 20. De meeste 20-ers willen eerst een relatie, een carrière, een gezin. Was het geestelijke iets heel urgents of was het iets wat op de achtergrond sluimerde?

Het was zeer zeker urgent. Het heeft me in leven gehouden. Dat klinkt zwaar, maar het gaf me rust en stilte en ik wist dat het daar om te doen was, ik wist dat ik dat nodig had.

Was je ongelukkig?

Tuurlijk! Stikongelukkig! Verschrikkelijk ongelukkig! Dit was het enige wat me kon helen.

Dus door de yogalessen kwam je in orde?

Niet alleen door de lessen; ik heb ook heel veel gelezen. Ik heb ook een heel scala aan spirituele cursussen gevolgd. Ik ging overal aan snuffelen, van alles proberen, kijken en voelen.
Yoga was vanaf mijn 20-ste, ik ben nu 50 dus dat is al 30 jaar de rode draad door mijn leven. Naast een commerciële drukke baan en een gezin ben ik altijd yoga blijven doen.  Maar ik had nog niet de juiste vorm gevonden.. dus ik bleef zoeken.

Wanneer en hoe ben je met de Integrale Yoga in aanraking gekomen?

Dat weet ik niet meer precies. Ik geloof in 2008. Ik las een boek over meditatie. Na het lezen van dat boek kwam ik op het internet op de website van Wendy de Knegt van Satja Joega. Daar stond dat Maria (de moeder van Wendy) meditatielessen gaf in Arnemuiden. Ik woon daar niet ver vandaan en heb toen 10 zaterdagochtenden bij Maria gemediteerd. Het waren hele mooie meditatielessen en Maria vroeg aan me: “Is yoga iets voor jou? Mijn dochter geeft yogales.”
Ik zei: “Misschien eens een proefles.”
Toen ik bij Wendy in de les kwam vond ik precies wat ik nodig had. Deze Yoga gaat veel verder dan enkel wat houdingen. Wendy gaf mij een boekenlijst met de boeken van Sri Aurobindo, The Mother en Inayat Khan. Ik ben met de boeken van Inayat Khan begonnen – Iedere cel van mijn lichaam ging tintelen bij de woorden van deze man.
Toen heb ik het Avontuur van het bewustzijn proberen te lezen maar dat vond ik aanvankelijk heel moeilijk, ik heb het weggelegd en ben verder gegaan met de Moeder. Dat heb ik verslonden. Toen ben ik het Avontuur van het bewustzijn wéér gaan lezen. Nu is het is een soort van handleiding voor me geworden. Dus dit is wat er in me gebeurt? Okay… Is makkelijk hoor, zo’n handleiding… eindelijk!|
En ja, toen is het allemaal heel snel gegaan. Nog geen half jaar later zat ik in de Meesteropleiding Hoger dan Yoga en leerde ik Agastya kennen.
Hij was helemaal niet wat je van een yogi verwacht en dat was ook waarom het zo goed klikte. Als mensen zich gaan gedragen zoals ze denken dat een yogi dat zou moeten doen, daar krijg ik de kriebels van. Toen ik natuurgeneeskunde studeerde had ik een leraar die zei: soms moet je wel eens antibiotica nemen. Zo was Agastya ook. Die zei dan: soms moet je wel eens vloeken. En hij hield van formule 1 racen, ik van motorracen en hij noemde het roken van een sigaret ademhalingsoefeningen… geweldig toch?

Ben je begonnen bij een meesteropleiding?

Ja, ik ben een dwarsligger. Ik heb eerst alle Meesteropleidingen gevolgd en toen ze “op” waren ben ik de docentenopleidingen gaan doen.

Wilde je toen al docent worden?

Dat was niet de reden om aan de opleiding te beginnen. Maar een onderdeel van de opleiding was stagelessen geven. Ik deed een stageles bij Wendy en zo kwam ik erachter dat het lesgeven me goed afging. Toen ben ik gestart met een groepje thuis. Dat was in 2014. In 2015 had ik een 2e groep.
De mensen die voor een proefles kwamen bleven en zo groeide het tamelijk hard. Nu ruim 5 jaar later heb ik 10 groepen en geef ik aan enkelen privéles.

Heb jij nog dromen voor de toekomst?

Ik leef heel intuïtief, dus ik stel me open voor wat er komt.
Zo ging het ook met deze ruimte. Ik was wel op zoek, want ik stond eigenlijk op straat omdat het pand waar ik lesgaf verkocht was. Toen belde mijn zus om te zeggen dat ze een bedrijfspand op het oog had, met een ruimte “boven” eventueel voor mijn lessen. Ze vroeg mij…   “Is dat misschien wat voor jou om yogales te geven?” (vouwt haar handen handen samen en kijkt naar boven) “Dankjewel.”
Noem het God, het Ware Zelf of De Bron. Sinds ik bij deze hogere Kracht gesolliciteerd heb, vallen dingen op zijn plek. Zeker bij het geven van Yoga en Meditatieles stel je je ‘in dienst van’. En ik kan je zeggen… dan gebeuren er wonderlijke dingen. Het wordt dan zoveel meer dan alleen maar een fysieke inspanning. De Yogaschool is een succes, net als de Access Bars behandelingen die ik tegenwoordig mag geven.
Dat kwam ook zomaar “toevallig” op mijn pad.  Ik heb zelf mogen ervaren wat Access Bars kan doen.
Het mentale, het denken rustiger en stiller krijgen is bijna onmogelijk. Maar de uitwerking van zo’n behandeling is tamelijk indrukwekkend. Het heeft bij mij een hele lange uitwerking gehad.

Ik denk dat ik zo wel voldoende heb voor een artikel.

Weet je nou al wie ik ben dan?

Wat je nu net vertelde is denk ik een soort essentie van jouw leven. Onder alle omstandigheden vertrouwen op de Kracht. Als er een probleem is, dan is er ook een oplossing. Dat is eigenlijk heel bijzonder. Er zijn maar weinig mensen die zo kunnen leven. Zeker in onze maatschappij.
Leven, schijnbaar op de bonnefoi, dat durft bijna niemand.

Misschien is er ook wel lef voor nodig. Maar als je linksom alles hebt geprobeerd, en rechtsom en boven…. Ik besef ook wel, zeker als je kinderen opvoedt, dat er regels moeten zijn. Maar ik laat het ook regelmatig een beetje vieren. Een stramien ervaar ik als iets verschrikkelijks. Het stramien is wat de hele wereld onderdrukt.
Door de yoga ben ik rustiger geworden, minder zoekend, bewuster. Bewuster van alles. Als me vroeger iets niet beviel dan wilde ik het op stel en sprong veranderen. Niet alleen bij mezelf maar ook in mijn omgeving.
Dankzij de yoga is de zoektocht ten einde. Het is gewoon goed zo. Als ik nu dood neer zou vallen, zou het goed zijn. De dood bestaat trouwens helemaal niet, de dood is een leugen. Daar hou ik me de laatste tijd erg mee bezig. Maar dat is misschien iets voor een ander interview?

www.dalilah.nl